Malditos sentimientos...

|

Los humanos estamos mayoritariamente mal diseñados. No poseemos una piel capaz de protegernos del frío, es más nuestra piel es tan sensible y fina que con ejercer cierta fuerza sobre ella, ya queda marcada. Tampoco contamos con unas garras capaces de destrozar a un atacante, tenemos uñas, uñas que siempre tienden a romperse.


Estos inconvenientes, entre otros, quedan contrarrestados por nuestra inteligencia, el razonamiento. Pensar en cómo protegernos del frío, en fabricar y utilizar utensilios para defendernos nos ha mantenido a flote durante años, pero hemos evolucionado y con nosotros nuestra mente, nuestra forma de razonar, pensamos en todo, absolutamente en todo, hasta el punto de tener sentimientos.


No podemos escapar de ellos, ¿por qué nos sentimos mal? Personas con un buen trabajo remunerado, con una familia que las quiere, una pareja profundamente enamorada de ellas, con un coche y una casa, son infelices, pero ¿por qué? Tal vez porque no han conseguido esa preciosa chaqueta de color salmón que tanto deseaban, y se tienen que conformar con esa de color rosa palo, o tal vez porque simplemente no tienen ganas de abrir los ojos y ver lo que tiene de verdad y no lo que sueñan por tener.


Los sentimientos, como el amor, mueven el mundo, eso es lo que se dice. También es cierto, el amor propio, el amor que sentimos hacia nosotros mismo mueve el mundo, tenemos y queremos más y más. La ambición y la desesperación nos lleva a guerras, siempre injustificadas, para tener lo que los vecinos poseían.


Es verdad que tenemos una gran ventaja al poder razonar, al tener sentimientos. Pero, ¿esto último no nos hace más vulnerables y por lo tanto mal diseñados al fin y al cabo?

13 comentarios:

la_anemona dijo...

me encanta el texto!!

creo que todos nos hemos rebanado los sesos intentando sacar a flote algún mal diseño que criticar en nuestras bitácoras, pero no se nos había ocurrido el ser humano!!

me parece una excelente comparación, y un razonamiento totalmente cierto sobre los sentimientos y la "configuaración" de las personas.

Porque, al fin y al cabo no somos más que máquinas, no?

un besazo

ari dijo...

Moi interesante! aínda que conidero que, a pesar de tanto hándicap, o ser humano é un dos mellores e máis logrados deseños que atopei nunca.

Todo é mellorábel. se algo convirte ó ser humano en vulnerábel iso é precisamente o ser cerebro, a súa capacidade de pensamento que o levou a destruír todo aquilo que o arrodeaba ata que xa non quedou nada....
"Todos os mamíferos deste planeta desenvolven instintivamete un lóxico equilibrio co hábitat natural que os arrodea, pero os humanos non o fan. Trasládanse a unha zona e multiplícanse e seguen multiplicándose ata que todos os recursos naturais se esgotan. Así que o único modo de sobrevivir é extendéndose cara outra zona. Existe outro organismo neste planeta que segue o mesmo patrón. Sabes cal é? Un virus..."

beatriz.anconitana dijo...

Felicidades por esta entrada, sinceramente, cando falamos de deseño non se me ocorreu pensar no ser humano.

Desde o meu humilde punto de vista, o ser humano é un das máquinas máis perfectas que existen, un sistema bastante avanzado que incluso ten mecanismos de autocorrección para os seus desaxustes. Ademais, saca proveito das súas "debilidades", dos sentimantos fai arte, quizais o máis xenuino invento do ser humano.

un bico

Rubén dijo...

realmente profundo e poetico!!
Como psicoanalista podería determinar que sentes unha especie de frustración polo mundo, quizais polos paos que todos levamos, quizais polas túas ansias de perfección.
Non todos somos perfectos, simplemente somos.
Tentemos vivir felices!!!

Daniel dijo...

Que certo!! Supoño que esa perfecta imperfección é a que nos fai tan interesantemente complexos e tan complexamente interesantes.

(Sobre o das unllas, eu diría máis, sempre tenden a estar mordidas...)

Apertas apertadas! :)

Alejandra dijo...

boísmo texto, eu non o pensara, pero tes toda a razon do mundo. aínda que bueno tamen temos cousas boas non? quero pensar que si... xD

besiños ^^

Sabela dijo...

realmente, no creo que haya ningun diseño perfecto... tampoco veo los sentimientos como un defecto (no quiero verlos como un defecto).


me gusta el nuevo diseño del blog!

Andrea dijo...

Wenas!

Noe en el texto te sales! Eres simplemente sublime!!

Realmente no me planteo al ser humano como un diseño imperfecto... nuestra capacidad de razonamiento nos capacita a descubrir en qué somos imperfectos, pero ¿eso no nos hace más perfectos que cualquier otro ser existente sobre la faz de la Tierra? (A mi me gusta pensar que si) Además la determinación de los defectos es algo totalmente subjetivo: inútiles en algunos casos pero quizas necesarios en otros muchos.

Los sentimientos... los sentimientos mueven el mundo! No los oculteis pero descubrir donde está el tope (que despues algunos utilizan cualquier excusa para armar una guerra! Por Dios en pleno siglo XXI... hay algunos que si que son imperfectos, pero no se si se pueden considerar personas. Menos mal que pronto abandonaran su cargo...).

Y recordar: TODO SUPERMAN TIENE SU KRIPTONITA!

Ser felices, pero no busqueis la felicidad, hallarla!!!

Besos para todos!!

P.D. Rubén, desde cuando eres un psicoanalista?? XD

Andrea dijo...

Arrrrrr!!!

Os falta nuestro blog!!!

http://cabalinhododemo.blogspot.com/

Besos!!!

Anónimo dijo...

Mira Noemi, yo pienso que el ser humano está peor diseñado sentimentalmente que anatómicamente por una razón.

Nuestros físicos, con pequeñas diferencias, tienen los mismos mecanismos. ¿No es una impresionante obra de ingeniería que nuestros párpados hagan que nuestros ojos estén siempre húmedos y preparados para que podamos ver? ¿No es increible que, sin que ningún científico lo pudiera investigar, cuando comemos nuestro cuerpo divida líquidos y sólidos? ¿No es alucinante que nuestras uñas protejan nuestros dedos de cualquier cosa daño?

En el lado sentimental, somos demasiado diferentes, tendemos a comportarnos según reglas, pero con demasiadas excepciones, estamos tristes o contentos sin motivo aparente, y por mucho psicólogo y psiquiatra que exista, nunca sabremos las razones.

Por eso pienso que estamos muy bien diseñados físicamente, y sentimentalmente... creo que aprobamos pero con un cinco raspado.

Un besiño!

albi dijo...

muy interesante el texto! La verdad es que si tenemos muchísimos defectos pero también muchas cosas buenas y momentos q nos hacen sentir que sí somos humanos y que somos perfectos en este mundo imperfecto

un besazo!

Cribeiro dijo...

Aunque el ser humano estuviese mejor diseñado, siempre tendríamos algo de que quejarnos..creo que es la propia naturaleza de las personas...
aunque me gusta mucho esta idea de pensar sobre el diseño humano, no se me había ni pasado por la cabeza!!!
XDXD

Bks!!

Anónimo dijo...

Os sentimentos son a conxunción da emoción e do razonamento. O sentimento, polo tanto, é algo que aprendemos, que forma parte da nosa cultura, que está insertado no devenir da sociedade, polo tanto ¿son unha cuestión de aprendizaxe? ¿os nosos sentimentos interactúan en relación as outras personaxes que se moven no entorno?
marotlo